təpik

is. Ayaqla vurulan zərbə. Telli bütün acığını <pişikdən> çıxarmaq istəyirdi. Ayağilə ona bir təpik ilişdirdi. S. H.. // Şıllaq. Təpik atmaq – ayağı ilə vurmaq, vurmaq üçün ayağını, ya ayaqlarını işə salmaq (at və s. heyvanlar haqqında). <Nabat:> . . Gülsüm bacı, hərdənbir o düyəyə də baxarsan, Allah vurmuş dəlidir, təpik atıb südü dağıdar, arvadı vurar, yıxar. C. C.. Təpiyə qalxmaq – hər iki ayağı ilə təpik vurmaq, təpikləmək, təpik atmaq. <Gülo:> Yaman dəymişi gözlə, yoxsa bu da vəlləyib dərzi dağıdacaq, – dedi və özünü təpiyə qalxan ala cöngəyə tərəf tulladı. S. R..

◊ Təpik-təpiyə vermək (gəlmək) – təpikləşmək, yola getməmək. <Qurban Telliyə:> Zarafat deyil, o böyük alim Mudrova zidd gedirik. Akademiklə təpik-təpiyə vermişik! Ə. M..